Pugnant Stoici cum Peripateticis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Duo Reges: constructio interrete. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile persuadeam.

Dum enim in una virtute sic omnia esse voluerunt, ut eam
rerum selectione expoliarent nec ei quicquam, aut unde
oriretur, darent, aut ubi niteretur, virtutem ipsam, quam
amplexabantur, sustulerunt.

Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum
quodam modo et consequens putandum est, quod illi
§pigennhmatikÒn appellant;

Refert tamen, quo modo. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Sed haec nihil sane ad rem; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.

Quis enim redargueret?: Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Bork: Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Bork: Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Bork: Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Bork: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Utram tandem linguam nescio? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Si enim ad populum me vocas, eum. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?